De menhir van Champ Dolent

Door de eeuwen heen is de Menhir du Champ-Dolent een toeschouwer geweest van de evolutie van de wereld. Deze menhir werd gekerstend en op de top werd een kruis geplaatst. Verwijderd tijdens de Revolutie, werd het kruis vervangen in 1816. Hij verdween aan het begin van de 20e eeuw, gebroken door een sterke storm, zo lijkt het! Ooit werd er een geldkist op geplaatst, wat de twee gaten op deze menhir verklaart.Heidense of bijgelovige culten bij megalieten hebben elkaar opgevolgd, er wordt gezegd dat deze Menhir een bron van energie zou zijn en op een gegeven moment gingen jonge meisjes die kinderen wilden krijgen, zich ertegenaan wrijven om de vruchtbaarheid te vergroten.Deze menhir lijkt eeuwig, maar volgens de legende zakt hij onmerkbaar in de grond telkens als er iemand sterft. Sommigen zeggen zelfs dat deze menhir dient als link met buitenaardsen! De Bretonse “X-files” ongetwijfeld … Wordt vervolgd.Maar laten we terugkomen op het concrete met een literaire onderbreking: En ja Stendhal, was een toerist, net als wij!We hebben geleerd dat de meester van de “Le Rouge et le Noir”, degene die Julien Sorel heeft voortgebracht, de schrijver Stendhal spreekt over de Menhir du Champ-Dolent in zijn werk “Memoir van een toerist”.Hij behandelt deze must-see in deze termen: “Het is een kwart mijl van de stad dat u moet gaan zoeken naar de beroemde steen van Champ-Dolent. Doet deze naam ons denken aan menselijke offers? Mijn gids vertelt me ernstig dat het daar geplaatst is door Caesar. Was het ooit in de bossen? Nu is het in het midden van een gecultiveerd veld. Deze menhir is achtentwintig voet hoog en eindigt in een punt; aan de basis is hij volgens mijn meting acht voet in diameter. Al met al is het een blok grijsachtig graniet waarvan de vorm een licht afgeplatte kegel voorstelt. Er zij op gewezen dat dit graniet pas op meer dan driekwart mijl van de stad te vinden is, op de Mont-Dol, een door moerassen omgeven heuvel die waarschijnlijk ooit een eiland was. De Champ-Dolent steen rust op een kwartsrots waarin hij een paar meter zakt. Door welk mechanisme waren de Galliërs, die wij ons zo weinig geavanceerd in de kunsten voorstellen, in staat om een massa graniet van veertig voet lang en acht voet dik te vervoeren? Hoe hebben ze het opgezet?