We hebben het voor je getest ... De glasblazerij in Saint-Méloir-des-Ondes

Blandine, Cécile Rozenn en ik hebben afgesproken in Saint-Méloir des Ondes, achter de kerk, in een bijzonder atelier.

We duwen de deur open en betreden het winkelgedeelte, waar een verscheidenheid aan vormen en verrassende kleuren in het oog springen… We weten niet welke kant we op moeten!”

Ballen, bekers, vazen, glazen, kannen… blauw, rood, geel, groen, tweekleurig, driekleurig… het is een andere wereld!

Een tactiele plank is toegankelijk voor kinderen, zodat ze het glas kunnen aanraken, manipuleren en ermee kunnen spelen, het is perfect voor kleine handjes.

Martine, de hoofdglasblazer, laat ons kennismaken met de winkel en de speciale producten, gemaakt van zand, geïnspireerd door Malouine of en de workshopruimte, waar alles wordt uitgespeeld!”

We proberen in contact te komen met het gesmolten materiaal. Een ervaren glasblazer opent de deuren naar de oven waar het gesmolten glas wordt opgepakt met een mailloche, een soort houten lepel. Terwijl ze het glas pakt, legt ze ons uit dat dit vloeibare, transparante materiaal zo’n 12 uur en 1350° eerder in de vorm van meel in de oven werd gegooid.

De bol wordt geleidelijk geblazen, tussen 1100° en 500°, om hem de juiste vorm te geven. Dan wordt de kleur of decoratie toegevoegd.

En hier komt alles samen: het glas moet worden bewerkt, geblazen of uitgerekt en de juiste vorm krijgen. Van tijd tot tijd moet het opnieuw worden opgewarmd, want glas koelt snel af en is dan niet meer te bewerken.

Het blaasexperiment blijkt lastiger dan we dachten. We moeten namelijk tegelijkertijd in de steel blazen en draaien, zodat de bel niet in een druppel verandert en eruit valt. Onze bel is vluchtig en we blazen net zo lang tot we een bel krijgen die zo breekbaar is dat hij alleen al bij aanraking verbrijzelt!

Onze tweede creatie is totaal anders, maar net zo breekbaar. We halen opnieuw een bol gesmolten glas uit de oven en gaan op een bank zitten die is uitgerust met een plank waarmee we de staaf kunnen draaien om te voorkomen dat het glas gaat lekken. Gewapend met een grote patroontang maken we een blad. We rekken dit materiaal uit om het de gewenste vorm te geven, een echt blad, net als de bomen.

Martine neemt vervolgens de delicate taak op zich om de glazen haak toe te voegen die onze kerstbomen zal versieren!