Een onderdompeling in de Canarische Eilanden Bij Port de la Houle De emblematische wijk van Cancale

Monstersap, au naturel, met een drupje witte wijn, Cancale-oesters kunnen zonder mate worden gegeten.

Het ritueel: je schrokt, je gooit weg!

De resten van de schelpen vertellen ons hoe we te werk moeten gaan. In feite is de afdruk van het weekdier hier heel erg aanwezig, want de haven van La Houle is gebouwd op oesterschelpen. We vertellen onszelf dat we niet de eersten zijn en waarschijnlijk ook niet de laatsten…

Als we naar boven kijken, met een helder uitzicht, hebben we het geluk een wonder te zien, de Mont-Saint-Michel!
We kunnen zelfs de inwoners van Granville vanuit hun ramen observeren, met veel zorg en een goede verrekijker, natuurlijk.

We zeggen ze gedag en vervolgen onze wandeling richting de cale de la Fenêtre. De naam komt van de rots waarop de steiger in de 19e eeuw werd gebouwd. Hier kunnen we het leven in de haven observeren. Aan de andere kant, die de haven afsluit, is de cale de l’épi, de eerste scheepshelling in de haven van La Houle. Het staat sinds 1995 op de monumentenlijst.

Het was met dit geraamte dat de haven vorm kreeg en het leven van La Houle werd opgebouwd. Ooit waren alle kleine vissersbedrijven aanwezig in de haven van La Houle. De Halle à Marée is tegenwoordig omgebouwd tot expositieruimte.

Wanneer je bij vloed tussen de twee pieren loopt, zie je de zee de kades van La Houle likken en bij eb liggen de boten op het zand. Het landschap verschilt per getijde.

Er kunnen mooie ontmoetingen plaatsvinden, de Bisquine Cancalaise gaat hier soms voor anker. Deze replica van de Perle, een Cancalaise bisquine uit 1905, herinnert ons aan een tijd waarin 200 bisquines voor anker gingen in de haven van La Houle.

Een andere ontmoeting, de dolfijnen! De kans om ze te observeren in de haven, een echt moment van opperste verwondering. Onze vrienden van de vereniging Al Lark kunnen je ook meenemen op hun avontuur en uitleg geven over de biodiversiteit van onze kusten.

De visserswijk, de achterafstraatjes…

We gaan terug in de tijd en duiken in de visserswijk, de achterafstraatjes. Deze sprong in het verleden geeft je een rustig moment vergeleken met de sfeer aan de overkant van de haven. De aan elkaar geplakte huizen, de kleine hoekjes en gaatjes, de doorgangen…
Er waren vroeger 5 wijken in La Houle. Elke wijk had zijn eigen lied, zijn eigen tradities en zijn eigen midzomer vreugdevuur. En als er een rekening te vereffenen viel, gebeurde dat in de Vallée des Jeux. Op de gevels van de huizen waren veel nissen voor de Maagd Maria, een symbool van de Mariacultus. Zeelieden vroegen de Maagd Maria om bescherming voordat ze de zee op gingen.
Op 15 augustus wordt de traditie van de ceremonie van de reposoirs voortgezet. Het herdenkt de samenkomst van gebeden op afstand, toen de mannen die naar zee gingen en hun vrouwen die aan land op hen wachtten op hetzelfde moment hetzelfde lied zongen. Om deze gelegenheid te vieren zetten families scènes op in de buurt van hun huis, compleet met modelboten, bloemen en offers… Elk met zijn eigen lied, elk met zijn eigen traditie, en net als bij de Schotse clans verschillen de rituelen per familie.

Je slingert je een weg tussen twee huizen door en neemt dan een trap omhoog naar de Hauts de la Houle. Dit departementale natuurgebied biedt je natuur in het hart van de stad. Als een oase midden in de woestijn kijk je uit over de daken van La Houle en de baai van Mont-Saint-Michel. Met onze ogen vol gaan we terug naar de haven, waar je verschillende opties hebt, en we eindigen onze wandeling op een terras in de haven.
We bekijken de foto’s die we tijdens onze wandeling hebben gemaakt en smullen van de niet te missen zeevruchtenschotel met uitzicht over de haven van La Houle.