Een gejodeerd symbool
Een symbool van Cancale, het kweken van oesters staat op de Franse lijst van immaterieel cultureel erfgoed. Oesters zijn er in alle soorten en maten: hol, plat en wild. Gewiegd door het ritme van de getijden in de baai van Mont-Saint-Michel, zijn ze ideaal gelegen om een delicate jodiumsmaak te ontwikkelen. De parken die de stad beroemd hebben gemaakt, verschijnen bij eb; je kunt ze met een gids verkennen.






Laten we eten!
De oester van Cancale is veruit een van de beroemdste van Bretagne. Hij wordt gekweekt in de baai van Mont-Saint-Michel en wordt bewogen door de sterkste getijden ter wereld. De platte oester, ook bekend als de Belon de Cancale, ontleent zijn naam aan een rivier in Finistère. Hij werd zeer gewaardeerd op de tafel van Lodewijk XIV om zijn stevige, witte vlees en hazelnootachtige smaak. De platte oester, die nu in diep water in de baai van Mont-Saint-Michel wordt gekweekt, blijft een uitzonderlijke delicatesse.
De holle oester moet drie tot vier jaar worden gekweekt. Hij kan rauw of gekookt worden gegeten. Ze worden gekenmerkt door hun uitgesproken jodiumsmaak. Je kiest je oesters op basis van hun grootte.
De grootte varieert van nr. 5 tot nr. 0; hoe kleiner het nummer, hoe groter de oester. Aan een restauranttafel, rechtstreeks van een oesterkweker, zittend aan de haven of slenterend over de oestermarkt, ontdek het paradepaardje van Cancale, “Site Remarquable du Goût”.