Bij de Port de la Houle

Citroensap, au naturel, met een drupje witte wijn worden de Cancalais-oesters zonder mate genuttigd.

Het ritueel: de een schrokt, de ander gooit !

De overblijfselen van de schelpen geven aan hoe het moet. Bovendien is de afdruk van het weekdier hier zeer aanwezig, aangezien de haven van La Houle is gebouwd op oesterschelpen. We vertellen onszelf dat we niet de eerste zijn en waarschijnlijk ook niet de laatste… Door omhoog te kijken, met een helder uitzicht, hebben we het geluk een wonder te zien, de Mont-Saint-Michel! We kunnen zelfs de inwoners van Granville bij hun ramen observeren, met natuurlijk veel aandacht en een goede verrekijker.

We groeten hen en vervolgen onze wandeling naar de cale de la Fenêtre. De naam komt van de rots waarop de pier in de 19e eeuw werd gebouwd. Hier kunnen we het leven van de haven observeren. Aan de andere kant, die de haven afsluit, is het ruim van de uitloper, eerste ruim van de haven van La Houle. Het staat sinds 1995 op de monumentenlijst. Het is met deze omlijsting dat de haven vorm krijgt en dat het leven van La Houle wordt opgebouwd. Ooit waren alle kleine visserijbedrijven aanwezig in de haven van La Houle. Vandaag de dag is de Halle à Marée omgebouwd tot expositieruimte.Als je bij vloed tussen de twee pieren loopt, zie je de zee de kades van La Houle likken en bij eb liggen de boten op het zand. Het landschap verschilt van tij tot tij.Mooie ontmoetingen zijn mogelijk, de Bisquine Cancalaise gaat er soms voor anker. Deze replica van de Perle, een Cancalaise bisquine uit 1905, herinnert aan een tijd waarin 200 bisquines voor anker gingen in de haven van La Houle.

Een andere ontmoeting, de dolfijnen! De kans om ze te observeren in de haven, een waar moment van opperste verwondering. Onze vrienden van de vereniging Al Lark kunnen u ook meenemen op hun avontuur en uitleg geven over de biodiversiteit van onze kusten.

De visserswijk, de achterafstraatjes…

We gaan terug in de tijd en duiken in de visserswijk, de achterafstraatjes. Deze sprong in het verleden, gunt u een rustig moment vergeleken met de sfeer voor de haven. De aan elkaar geplakte huizen, de hoekjes en gaatjes, de doorgangen… Vroeger waren er 5 wijken in La Houle. Elk had zijn eigen lied, zijn eigen tradities en zijn eigen midzomervuur. En als we iets te vereffenen hadden, gebeurde dat in de Vallée des Jeux. Op de gevels van de huizen stonden talrijke nissen voor de Maagd Maria, een symbool van de Mariaverering. De zeelieden vroegen om de bescherming van de Maagd Maria voordat ze naar zee gingen.15 augustus wordt de traditie van de ceremonie van de rustplaatsen voortgezet. Het herdenkt de vereniging van gebeden op afstand, toen mannen die naar zee waren gegaan en hun vrouwen die aan land op hen wachtten, tegelijkertijd hetzelfde lied zongen. Bij deze gelegenheid zetten families scènes op bij hun huizen met modelschepen, bloemen, offers… Elke familie heeft haar eigen lied, elke familie heeft haar eigen traditie, en zoals bij de Schotse clans zijn de rituelen verschillend naargelang de familie… Je gaat tussen twee huizen door en neemt dan een trap waarmee je naar de Hauts de la Houle gaat. Dit departementale natuurgebied biedt u natuur in het hart van de stad. Als een oase midden in de woestijn hebben we uitzicht op de daken van La Houle en de baai van Mont-Saint-Michel. We kijken onze ogen uit en dalen weer af naar de haven, er worden verschillende opties aangeboden, en we eindigen onze wandeling op een terras van de haven. We bekijken de foto’s die we tijdens onze wandeling hebben genomen en we smullen van de onvermijdelijke zeevruchtenschotel met uitzicht op de haven van La Houle.